Φαρενάιτ 451

Περιγραφή

Διεθνώς καταξιωμένο, με περισσότερα από πέντε εκατομμύρια αντίτυπα σε κυκλοφορία, το κλασικό μυθιστόρημα του Ρέυ Μπράντμπερυ “Φαρενάιτ 451” είναι μια ιστορία για τη λογοκρισία και για τους ανθρώπους που την αψηφούν – ένα βιβλίο εξίσου επίκαιρο σήμερα με την εποχή που πρωτοεκδόθηκε, περίπου πριν από εξήντα χρόνια.

“Το σύστημα ήταν απλό. Όλοι το καταλάβαιναν. Τα βιβλία έπρεπε να καούν, μαζί με τα σπίτια όπου ήταν κρυμμένα.
Ο Γκάυ Μόνταγκ ήταν πυρονόμος και η δουλειά του ήταν να βάζει φωτιά. Το απολάμβανε να βάζει φωτιά. Επί δέκα χρόνια έκανε αυτή την εργασία και δεν τον προβλημάτισε ποτέ η ευχαρίστηση που ένιωθε κατά τις νυχτερινές επιδρομές ή η χαρά του όταν έβλεπε τις σελίδες να παραδίνονται στις φλόγες… Δεν τον προβλημάτιζε τίποτε έως ότου συνάντησε ένα δεκαεπτάχρονο κορίτσι που του μίλησε για το παρελθόν, για τον καιρό που οι άνθρωποι δεν φοβόνταν. Και κατόπιν συνάντησε έναν καθηγητή που του μίλησε για το μέλλον, για τις μέρες που οι άνθρωποι θα μπορούν να σκέφτονται. Αίφνης, ο Γκάυ Μόνταγκ συνειδητοποίησε τι έπρεπε να κάνει…”.

Η ρωμαλέα και ποιητική πρόζα του Μπάντμπερυ και η ασυνήθιστη διορατικότητά του όσον αφορά τις δυνατότητες της τεχνολογίας συνδυάζονται και συνθέτουν μια προφητική αφήγηση για την υποδούλωση του δυτικού πολιτισμού στα μήντια, στα ναρκωτικά και στον κομφορμισμό – μια αφήγηση εφάμιλλη του “1984” του Όργουελ και του “Θαυμαστός καινούργιος κόσμος” του Χάξλεϋ.

Μια Ιστορία που αναστατώνει τον αναγνώστη καθώς εξερευνά το τι συμβαίνει όταν η άγνοια -στην πιο ακραία μορφή της- θεωρείται αρετή. (The Times)

Ένα βιβλίο που αγαπήθηκε όσο λίγα στον 20ό αιώνα, έγινε ταινία από τον Φρανσουά Τριφό και είναι μια ποιητική διορατική πρόζα για τις δυνατότητες της τεχνολογίας, για την υποδούλωση του δυτικού πολιτισμού στα μίντια, στα ναρκωτικά, στον κομφορμισμό. “Μια ιστορία που αναστατώνει καθώς εξερευνά το τι ακριβώς συμβαίνει όταν η άγνοια -στην πιο ακραία της μορφή- θεωρείται αρετή”, έγραψαν οι Times. Το βιβλίο συνοδεύεται από ένα δίπτυχο με το τελευταίο κείμενο του Ray Bradbyry που δημοσιεύτηκε στο New Yorker μια μέρα πριν από τον θάνατό του. (Η Καθημερινή, 1/8/2012)