Ώπα, ώπα, μπλάτιμοι

Περιγραφή

Ακολουθάω τρέχοντας, μέχρι το παρεκκλήσι του γκαβού, ένα σμήνος από φυγόκεντρα μελίσσια. Και τα βλέπω έκθαμβος, με το που μπαίνω, να γλυκοπλέκουνε, μπροστά στο Άγιο Βήμα, μια δεύτερη, δική τους, θεόρατη κηρήθρα-τέμπλο. Όπου το κάθε κελί της κηρήθρας, αποτελεί κι από έναν ζυμωτό, εξαπτέρυγο μικρόκοσμο -ιστορίες αλλόκοτες, του Φέγγου, που δουλεύουνε με φοβικά. Αίφνης, μπαίνω στο νόημα: Ότι σαν με πλακώσει κι ο τελευταίος μπαξές, με αυτές θα ανοίξω δρόμο – άλλο δεν έχω. 

«Μέσα απ’ τις ιστορίες αναδύεται η ντοπιολαλιά της Πιερίας και των περιχώρων, η γλώσσα των παππούδων, λαϊκές και ιδιωματικές λέξεις, η ορολογία της ορθόδοξης εκκλησίας, μ’ ένα ύφος περίτεχνο, που σταδιακά ξετυλίγεται σε κάθε ιστορία σε μια γλώσσα που άλλοτε παραπέμπει στον τρόμο και άλλοτε στον μαγικό ρεαλισμό».

(Κώστας Δρουγαλάς, bookpress.gr, 27/03/2022)