Περιγραφή
Ο Διοικητής Καβμάρ θαύμασε τη μαγευτική ομορφιά του καταδικασμένου πλανήτη.
Το Κανούρ ήταν πράγματι ένα αξιοθέατο. Είχε μια υπέροχη χρυσαφένια απόχρωση, και εκτός από ένα παγόβουνο στον πόλο, το μεγαλύτερο μέρος του ήταν καλυμμένο με πλούσια πράσινη βλάστηση ή γαλάζιους ωκεανούς. Οι πόλεις των Ακάκι, επίσης χρυσαφένιες, έμοιαζαν να είναι ένα φυσικό μέρος του πλανήτη και όχι τα αλλόκοτα, περιβαλλοντοκτόνα τερατουργήματα που είχε ήδη δει στον Τανγκάαρ. Και ολόκληρος ο πλανήτης έσφυζε από ζωή. Μια πρόχειρη σάρωση είχε δείξει περισσότερα είδη ζώων και φυτών απ’ όσα θα μπορούσε να μελετήσει και να κατηγοριοποιήσει κανείς σε μια ολόκληρη ζωή.
Συν δέκα δισεκατομμύρια Ακάκι, που περιμένουν να πεθάνουν εκεί κάτω.
Για ένα σύντομο δευτερόλεπτο, ευχήθηκε να μην χρειαζόταν να καταστρέψει αυτόν τον θαυμαστό πλανήτη. Μακάρι οι Βολτ να μπορούσαν να τον κατακτήσουν και να μετεγκαταστήσουν όλους τους ανθρώπους τους. Κανείς άλλος δεν θα χρειαζόταν να πεθάνει από την πείνα. Τα παιδιά του, όλα τα παιδιά των Βολτ, θα είχαν ένα λαμπρό μέλλον. Κοίταξε με νοσταλγία τον Κανούρ. Δυστυχώς, αυτό ήταν αδύνατο. […]
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.