Το Ασημένιο Χρονόπλοιο (Πορφυρός Εξολοθρευτής #4)

Περιγραφή

Ο Ρόμπερτ δεν είδε τον ενεργειακό κεραυνό που σκότωσε τη γυναίκα και τα παιδιά του. Ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα σε ένα χωράφι έξω από την Πόλη, με τα μάτια του κλειστά, ακούγοντας τη χαλαρωτική μουσική που έπαιζε κάποιος εκεί κοντά. Το γρασίδι ήταν απαλό κάτω από το σώμα του και ο ζεστός καλοκαιρινός ήλιος υποσχόταν πολλές ακόμα όμορφες μέρες που θα ακολουθούσαν. Ήταν η πρώτη μέρα των εβδομαδιαίων εορταστικών εκδηλώσεων που είχαν προγραμματιστεί για τον εορτασμό της ήττας κάποιας εξωγήινης εισβολής πριν από πολύ καιρό. Ο Ρόμπερτ δεν ενδιαφερόταν για ποιο λόγο γίνονταν οι εορτασμοί- ήταν ευτυχής που είχε ελεύθερο χρόνο για να περάσει με την οικογένειά του.

Αύριο θα ήταν η πέμπτη επέτειος του γάμου του. Οι θεοί του είχαν πραγματικά χαμογελάσει. Αυτός και η γυναίκα του, η Τζέιν, είχαν φτιάξει μια καλή ζωή για τον εαυτό τους. Είχαν αποκτήσει δύο όμορφα παιδιά και με τη βοήθεια της Τζέιν, η επιχείρηση εισαγωγών/εξαγωγών του άνθισε. Η σύζυγός του τον λάτρευε, τα παιδιά του τον αγαπούσαν, και εκείνος ήταν σε θέση να τους παρέχει και να φροντίζει για τις ανάγκες τους. Δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο που θα μπορούσε να ζητήσει ένας άντρας.

Ο Ρόμπερτ είχε αρχίσει να παίρνει τη δόση του, όταν το έδαφος σείστηκε και ο ήχος των εκρήξεων αντηχούσε στον αέρα.
Άνοιξε τα μάτια του και βρέθηκε να κοιτάζει ένα γιγαντιαίο, αποκρουστικό, μαύρο διαστημόπλοιο που αιωρούνταν ακριβώς από πάνω του, εκτοξεύοντας πυραύλους και ενεργειακές βίδες προς την επιφάνεια. Υπήρχε ένα άλλο διαστημόπλοιο δίπλα στο πρώτο, και ένα άλλο δίπλα σε αυτό. Υπήρχαν δεκάδες από αυτά. Εκατοντάδες. Χιλιάδες.

Η φωτιά έπεσε βροχή από τον ουρανό, σκοτώνοντας χιλιάδες ανθρώπους γύρω του μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Είδε δεκάδες ανθρώπους να αποτεφρώνονται από βλήματα λέιζερ, αλλά ο εγκέφαλός του δεν μπορούσε να καταλάβει τι έβλεπε. Αναρωτήθηκε αν ήταν ένας αλλόκοτος εφιάλτης. Από πού προέρχονται αυτά; Και πού στο διάολο είναι ο εγχώριος στόλος; Δεν το έμαθε ποτέ. […]